What the Bible says about abortion. (translated from Dutch via Google)

Many people, including Christians, say that there is nothing in the Bible about abortion.

This is to suggest that killing a human being in the womb does not fall under the disapproval of God himself, that it should not be called a sin and therefore tolerated or even practiced.

Proponents and opponents throw all kinds of social and ethical arguments at each other, but there is generally no real looking at the word of God.

It's easy to say, it's not in the Bible so it's allowed.

If something is not mentioned by name in the Bible, one must first look at the order of creation and the parts in the Bible that provide insight into what God's will is in a specific subject.

For example, the Bible does not say that you should not throw anyone off the roof.

It does say that you are not allowed to kill someone and that every house had to have a railing on the flat roof to prevent someone from falling down.

The conclusion that God does not allow you to throw anyone off the roof is clear here, even though it is not stated in the Bible.

I want to take you through the Bible and ask you a number of questions that this search will yield.

We're going to look:

1. How God intended people's lives.

2. How God sees man before conception, after conception and after birth.

3. What can be found in the Bible about killing people, before and after birth.

4. What conclusions can we draw from this research?

1. How God intended people's lives.

God created humans for eternity.

We can read this in Genesis 2

16 And the LORD God commanded the man, saying, Of every tree of the garden you shall freely eat;  17 But of the tree of the knowledge of good and evil you shall not eat;  for in the day that thou eatest thereof thou shalt surely die.

This shows that man as he was created was created for eternity and that before the Fall man was not meant to die.

We also read that in order to allow man to live eternally, God had given a tree that bore fruit that provided man with eternal life.

Genesis 3

22 And the LORD God said, Behold, the man is become as one of us, knowing good and evil.  Now therefore, let him not put forth his hand, and take also of the tree of life, and eat, and live forever.  23 So the LORD God sent him out of the garden of Eden to build the ground from which he was taken.  24 And he drove out the man;  and set cherubims toward the east of the garden of Eden, and a flaming sword that turned about to keep the way of the tree of life.

The following text shows that God regularly visited his garden (garden of Eden), which he had given the people to manage.

Genesis 3

8 And they heard the voice of the LORD God, walking in the garden in the wind of the day.  And Adam and his wife hid themselves from the presence of the LORD God in the midst of the trees of the garden.

Because God lives forever and He created man in His image, we must also conclude here that man was created by God to maintain the garden forever and therefore to live forever.

2. How God sees man before conception, after conception and after birth.

I cannot find the idea that an unborn child is not "yet" a human being or may be called a human being in the Bible.

This idea was created by humans and in my opinion has no Biblical basis whatsoever.

First we look at the words that God speaks to the prophet Jeremiah when He calls him to the prophet's office.

Jeremiah 1

1 The words of Jeremiah the son of Hilkiah, of the priests that were in Anathoth in the land of Benjamin:

4 And the word of the LORD came unto me, saying, 5 Before I formed you in your mother's womb I knew you, and before you came forth out of the womb I sanctified you;  I have made you a prophet to the nations.

God says here that he already knew the person (soul) of the prophet before conception.

This means that the prophet's soul existed before there was even a single human cell.

King David (who was also a prophet) interpreted it in the psalms.

Psalm 139

14 I praise You, because I have been wonderfully made in a most fearful way;  Your works are wonderful, my soul also knows them well.  15 My bones were not hidden from You, as I was made in secret, and wrought like embroidery in the lowest parts of the earth.  16 Your eyes have seen my unformed lump;  and all these things were written in thy book in the days that they were formed, when none of them was yet.

David describes that his entire life was known to God himself before conception and that his entire life from his conception to his death was written in God's book.

Another example of this is the births of John the Baptist and Jesus Christ himself.

Both births were announced before conception with names, surnames and what they would do in their lives.

How and at what time the soul would be created is not found in the Bible (that remains something God has not revealed to us).

There is one exception and that is that of the creation of Adam and Eve.

Genesis 2

7 And the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life;  thus man became a living soul.

But they are not born but created.

For the remainder of this study, we will stick to the term living soul.

Many scientists have confirmed that (the soul of) the unborn child is alive and has consciousness, can feel pain and perceive sounds.

We read in Luke 1 that (the soul of) the unborn child can perceive and respond

41 And it came to pass, when Elizabeth heard Mary's greeting, that the child leaped in her womb;  and Elizabeth was filled with the Holy Spirit;  42 And cried out with a loud voice, and said, Blessed art thou among women, and blessed is the fruit of thy womb.  43 And whence comes this to me, that the mother of my Lord comes to me?  44 For behold, when the voice of your greeting came in my ears, the child leaped for joy in my womb.  45 And blessed is she who has believed;  for the things which were spoken to her from the Lord shall be accomplished.

Here we read that the unborn John the Baptist heard Mary's voice and was aware of the presence of Jesus Christ in Mary's womb.

Through his leap of joy he passed on the knowledge he had to his mother through the Holy Spirit of God.

The unborn child told his mother something that she did not know before.

Finally, we find something special in John 9

1 And as he passed by, he saw a man blind from birth.  2 And his disciples asked him, saying, Rabbi, who sinned, this man, or his parents, that he should be born blind?  3 Jesus answered, Neither this man, nor his parents, sinned: but this was that the works of God might be made manifest in him.

Note here that the disciples ask whether the man born blind would have sinned, causing him to be born blind as a "punishment" from God.

So when should this alleged sin have been done?

The answer is before he was born.

The strange thing is that Jesus does not rebuke them for the thought and tell them that this would not be possible.

There are many other examples of Jesus rebuking people for assumptions that are incorrect or made up by humans.

No, Jesus says here;  Neither has sinned.

With this, Jesus himself indicates that the unborn child does not have a separate status before birth and is seen as a human being by God.

3. What can be found in the Bible about killing people, before and after birth.

First of all, in this study we do not look at the killing of people in wartime or the killing of people after a verdict by an established court, judge or legal system.

These exceptions do not apply to the killing of people or unborn children.

God has given laws regarding premeditated murder, accidental manslaughter, and malicious manslaughter.

You can read this in Exodus 21

Exodus 21

12 Whosoever shall smite any man to die, he shall surely be put to death.  13 But he that hath not come after him, but God hath made him meet his hand, then will I appoint for thee a place whither he may flee.  14 But if anyone acts deliberately against his neighbor to kill him with cunning, you shall take him from before My altar, and he shall die.

Killing people is killing someone who is created in God's image, thus indirectly an attack on God himself.

This even applies to people who did not count at that time and were not seen as full human beings, such as slaves and female slaves.

See Exodus 21:

20 And if any man smite his manservant or his maidservant with a rod, and he die under his hand, he shall surely be avenged.

This again shows that every soul is equal before God.

I told you to hold on to the term living soul for a moment.

The soul is immortal and resides in our body.

Where does the soul reside then?

The answer is in the blood of the people.

Deuteronomy 12

23 Only take care that you do not eat the blood;  for the blood is the soul;  therefore you shall not eat the soul with the flesh;

Leviticus 17

11 For the soul of the flesh is in the blood;  therefore I have given it to you upon the altar, to make an atonement for your souls;  for it is the blood that will make atonement for the soul.

Genesis 9

4 But the flesh with its soul, which is its blood, you shall not eat.  5 And verily I will require your blood, the blood of your souls;  at the hand of every beast will I require it;  and at the hand of man, at the hand of every man's brother, will I require the life of man.  6 Whoso sheddeth man's blood, by man shall his blood be shed;  for God made man in His image.

So if the blood of a man is shed, the soul of that man will be shed (loosed from the body).

The first example of this in the Bible is in Genesis 4

8 And Cain spoke with Abel his brother;  and it came to pass, as they were in the field, that Cain rose up against Abel his brother, and slew him.  9 And the LORD said unto Cain, Where is Abel thy brother?  And he said, I know not;  am I my brother's keeper?  10 And he said, What hast thou done?  there is a voice of your brother's blood, crying out to Me from the face of the earth.  11 And now you are cursed;  from the face of the earth, who has opened his mouth to receive your brother's blood at your hand.  12 When you build the ground, it will no longer give you its wealth;  you will be wanderers and wanderers on the earth.

David says about this in Psalm 9

13 For he seeks the shedding of blood, he remembers them;  He does not forget the cry of the afflicted.

God hears the cry of the souls that cry from the shed blood of men.

So we read in Genesis 18

20 And the LORD said, Because the cry of Sodom and Gomorrah is great, and their sin is very grievous, 21 I will now go down and see whether they have done the utmost according to their cry that came to me, and  if not, I will know.

The LORD is talking here about the outcry of Sodom and Gomorrah.

You will have to wonder who or what called to God.

Not the residents, they had nothing to do with God.

Lot himself is also not likely because God would probably have said that Lot had been the one calling.

If you read further you will see that Lot did not want to let him sleep in the marketplace because apparently they would not survive.

The outcry had to come from the shed blood (the souls) of the many unfortunates who had been killed at the hands of the inhabitants of Sodom and Gomorrah.

God came with two angels as judges and brought judgment upon them.

We know that an unborn child has its own blood type and blood circulation and the previous chapter makes it clear that the unborn child has a soul that exists before conception.

We also see that God knows man, his path and his choices in his or her life from before conception to the grave.

If anyone wants to convince me that God places a different (or no) value on an unborn human being than on a born human being, please be kind enough to mention that in the comment on Biblical grounds.

Now to the Biblical references that might relate to abortion.

First we look at Exodus 1

15 And the king of Egypt spake unto the midwives of the Hebrews, the name of one was Shiphrah, and the name of the other Puah:  16 And said, When ye help the Hebrews in travail, and see them upon stools,  if it is a son, kill him;  but if it is a daughter, let her live!  17 But the midwives feared God, and did not do as the king of Egypt commanded them, but saved the young men's lives.  18 And the king of Egypt called for the midwives, and said unto them, Why have ye done this thing, that ye have saved the young men alive?  19 And the midwives said to Pharaoh, Because the Hebrews are not as the women of Egypt;  for they are strong;  before the midwife comes to her, they have given birth.  20 Therefore God dealt kindly with the midwives;  and the people increased, and became very mighty.  21 And it came to pass, because the midwives feared God, that he built their houses.

It is a point of contention here whether the midwives were supposed to kill Pharaoh's child (if it was a boy) just before, during, or just after birth.

You would think during or just after birth.

That is debatable because they did say that they always gained weight after birth.

Moreover, Pharaoh could have given the order to his people directly without giving such an order to the midwives.

This shows that Pharaoh apparently wanted to have the boys killed secretly without anyone noticing.

Only when that failed did he order his soldiers to kill the boys.

How were the midwives supposed to do that secretly?

Many women had had children before and would be alarmed if they saw the midwives killing the little boys.

The only way it could be done secretly is to kill the child just before birth.

Then the child would be stillborn and no one could be held accountable for that.

A number of theologians therefore assume that these midwives were so good at their work that they were able to determine the sex of the child before birth.

If the midwives killed children during or after birth (the mother sat during delivery and could see more than if she were lying down), they could incur the anger and revenge of the fathers and family.

Yet the Bible does not speak about the fear of reprisals from fathers and family, but about the fear of God who sees everything.

Fear of shedding innocent blood where they knew the punishment would not come from men but from God.

We also read that God built them houses.

This means in the Bible that God let them live safely, blessed them and that Pharaoh and even Satan could not harm them.

You can read a similar situation in Job 1 verse 10.

A second text that could relate to abortion is found in Exodus 21

22 And if men quarrel, and smite a woman with child, and her fruit is taken away, but there be no deadly destruction, then he shall surely be punished, as the woman's husband shall inflict upon him, and he shall give it by the judges.  23 But if there be deadly destruction, you shall give soul for soul.

The punishment for killing someone is already stated in the aforementioned text of Exodus 21 verses 12 to 14.

The rod for killing someone who was not fully counted among the people in Exodus 21 verse 20.

This concerns a pregnant woman.

Many theologians who are in favor of abortion or who sympathize with it explain in their explanation that the death of the woman must be the death of the woman.

There are a number of things to object to here.

Firstly, killing people high or low in rank or status has already been discussed in the verses mentioned.

If it indeed concerns the woman, this is an unnecessary additional mention (in the same chapter) of the same sin/manslaughter.

Secondly, in that case one must ask oneself why a pregnant woman is specifically described here instead of a non-pregnant woman.

The most logical thing is that this is about the unborn child as not yet a person of significance by people (but not by God).

This also concerns the loss of the fetus, the untimely birth of the child.

That is the focus in this text.

Mortal destruction therefore logically deals with the shed blood of the child.

If the woman is far into her pregnancy and the child survives, then there is only abuse that can be paid by means of a fine.

However, the loss of a life (earlier in pregnancy) cannot be punished with a fine and is the same punishment as killing any human being.

Here too, violence was deliberately used to shed the blood of a human being (before God from before conception until natural death).

4. What conclusions can we draw from this research?

We can first conclude that God did not desire the death of people, but that He originally created man for eternity.

Second, we see that God knows (created) every individual and makes no distinction between born and unborn people.

Third, we see that God sees the killing of people (born again or unborn) as a crime/sin that falls under His judgment.

Finally, we do come across texts in the Bible that show that abortion is equated by God with the killing of a (born) human being, no matter how high or low this may be seen by people.

Ruben de nachtwachter van Bethlehem (een vrij kerstverhaal)

Ruben de nachtwachter van Bethlehem. 

Ruben hoort de stalletjes van de verkopers in zijn straat dicht gaan. 

Hij draait zichzelf nog even om en trekt zijn misvormde been wat omhoog. 

Ja ooit was Ruben gezond geweest, een gezonde herder die nergens bang voor was. 

Ruben was de sterkste van de hele omgeving van Betlehem geweest. 

Één meter negentig en met zijn brede borstkas was hij een geziene persoon. 

Ruben gaat in zijn gedachten nog even terug naar die vreselijke nacht toen een grote groep leeuwen de schaapskudde aanvielen. 

Ruben heeft een stel uitstekende ogen die in het donker meer konden zien dan de andere herders.

Dus het was Ruben die als eerste de leeuwen zag aankomen. 

Ruben had als eerste zijn knuppel gepakt en zijn kameraden gewaarschuwd voor het naderende gevaar. 

Terwijl de andere herders het bijna uitgedoofde vuur weer aanwakkerden en fakkels gingen aansteken om de leeuwen te verjagen vielen de leeuwen de schapen al aan. 

Ruben wachtte niet op de fakkels en sprong tussen de schapen en de leeuwen in. 

Terwijl hij met een leeuw in gevecht was besprong een andere hem van achteren en beet een stuk uit zijn rechterbeen. 

De andere herders kwamen Ruben te hulp en verjoegen de leeuwen met hun brandende fakkels.

Ruben zucht en voelt de pijn nog die hij toen had.

Gelukkig brachten de andere herders hem terug naar Bethlehem waar hij door de beste dokters behandeld werd. 

Zijn herstel duurde lang en men wist in het begin niet of Ruben het zou overleven. 

Daar komt Mirjam de kamer binnen. 

Ja Mirjam was degene die Ruben dag en nacht verpleegt had en die het niet erg vond om Ruben opnieuw te helpen bij het leren lopen. 

Nou ja, lopen.... 

Meer strompelen dan lopen maar naar een aantal maanden kon Ruben weer op eigen benen staan.

Ruben en Mirjam zijn in die tijd veel om elkaar gaan geven en op een dag strompelde Ruben met iedere cent die hij had naar de vader van Mirjam om hem te vragen of hij haar als vrouw zou mogen nemen. 

De bruidsschat was niet veel maar omdat Ruben ook de schapen van de vader van Mirjam gered had kregen ze toestemming om te trouwen. 

De vraag was waarmee Ruben zijn geld nu mee moest verdienen. 

Herder zijn was uitgesloten en een ander vak had Ruben nooit geleerd. 

De oudsten van Bethlehem besloten gezien de dapperheid en Ruben zijn uitstekende nachtzicht hem aan te stellen als nachtwachter op de zuidpoort. 

Ruben had deze benoeming met beide handen aangegrepen ondanks het zeer lage loon.

Gelukkig verkocht Mirjam overdag honingkoeken op het marktplein en verdiende daarmee een centje bij zodat ze samen genoeg verdienden om van te kunnen leven. 

Ruben had de oudsten van Bethlehem belooft net zo goed over Bethlehem te waken als dat hij als herder voor de schapen had gedaan.

Mirjam zet het brood en water op de tafel. Ze zegt, er was geen honingkoek meer over met die drukte van deze weken. 

Ruben komt zijn bed uit, zijn been steekt gemeen. Ondanks al het goede werk van de Doktoren en de verzorging van Mirjam blijft hij dag en nacht pijn houden. 

Hij eet het brood en drinkt het water, kust Mirjam en pakt zijn speer en de sleutel van de zuidpoort, doet zijn bovenkleed aan en verlaat zijn schamele woning. 

Op de straten van Bethlehem is het zelfs in de avond nog een drukte van belang. 

Veel reizigers die op bevel van keizer Augustus naar Bethlehem gekomen zijn om zich in te laten schrijven hebben een plek gevonden in één van de herbergen of bij familie en bekenden. 

Maar er zijn zoveel nakomelingen van David dat er ook veel mensen in hun reistenten op de straten zullen moeten slapen. 

Ruben moet over de mensen heen stappen om op tijd bij de zuidpoort aan te komen. 

Hij moppert op de Romeinen die dit niet alleen veroorzaakt hebben maar die vervolgens ook nog zo traag zijn met het inschrijven van al die mensen. 

Bij de zuidpoort aangekomen groet hij de mannen van de dagwacht en gaat in de schemering in de open poort staan om te zien of er in de verte nog reizigers komen. 

In de verte ziet hij nog een stipje op de weg. 

Er komen dus nog mensen aan. 

Ongeduldig friemelend met de sleutel van de poort in de hand wacht hij tot de reizigers bij de poort gekomen zijn. 

Het is een jonge man met een ezel waarop een jonge vrouw, eigenlijk nog een meisje zit. 

Als Ruben goed kijkt ziet hij dat het meisje hoogzwanger is. 

Ik hoop dat je nog een onderkomen kunt vinden zegt hij tegen de man terwijl hij de poort achter hen sluit. 

Nadat de poort gesloten is gaat Ruben de trappen van de poortmuur op, de avond is ondertussen gevallen en Ruben kijkt in het licht van de fakkels over de velden van Efrata. 

De nacht is lang en Ruben's pijn in zijn been speelt weer op. 

Maar dat weerhoudt hem niet om uiterst waakzaam te blijven. 

Niet alleen naar rovende bendes die Bethlehem zouden kunnen binnenvallen, wat met zoveel reizigers een grote buit zou kunnen opleveren maar Ruben let ook op de stad zelf. 

Als de mensen slapen en er ontstaat brand dan is de ramp met zoveel mensen niet te overzien.

Ruben kijkt of de ramshoorn nog op zijn plek ligt waarmee hij de mensen kan waarschuwen voor gevaren. 

De uren verstrijken en midden in de nacht ziet Ruben plotseling een schijnsel in de verte. 

Ruben spant zich in om te zien wat daar in het veld gebeurt maar het is te ver weg. 

Hoort hij daar rumoer? 

Het schijnsel lijkt niet van een vuur of fakkels af te komen, het is wit en lijkt op daglicht.

Zenuwachtig grijpt Ruben de ramshoorn maar het schijnsel is te ver weg om te kunnen zeggen of het een gevaar voor Bethlehem zou zijn. 

Even later dooft het schijnsel in de verte en lijkt het net of er niets gebeurd is. 

Ruim een uur later ziet Ruben in de verte een aantal mannen op Bethlehem afkomen. 

Als ze bij de poort aankomen roepen ze hem aan. Ruben! Doe de poort open!

Ruben herkent de stemmen, het zijn zijn voormalige kameraden, de herders van Bethlehem en omgeving. 

Wat is dat Aron? vraagt hij aan de oudste herder. Je weet toch dat ik s nachts de poort nooit open kan doen? 

Doe in Gods naam de poort open Ruben roept Aron! 

We leggen het je later wel uit maar wij moeten nu de stad in! 

Ruben kijkt of zijn vrienden niet door rovers gevolgd zijn en ziet dat het ernst is wat de herders drijft. 

En hoewel hij er niets van begrijpt loopt hij naar beneden en doet het kleine deurtje in de poort open. 

De herders stormen naar binnen en roepen dat ze straat voor straat af gaan zoeken. 

Ruben wil Aron vragen wat ze zoeken maar Aron is al met de rest van de herders de stad ingetrokken. 

Ruben sluit de poort weer goed af en gaat weer op zijn post staan, want ja die kan hij nu eenmaal niet verlaten. 

Wie moet er anders over Bethlehem waken? 

S morgens vroeg als de dagwacht hem komt aflossen gaat Ruben terug naar huis, nog steeds niet wetend wat er de afgelopen nacht nu precies gebeurt is. 

Thuis gekomen ziet hij dat Mirjam visite heeft.

Het is Aron, hij straalt van geluk en is midden in zijn verhaal als Ruben binnenkomt. 

Mirjam zet hun wat te eten voor waarna Aron zijn verhaal opnieuw gaat vertellen. 

Ruben je zal het niet geloven maar toen wij vannacht op de schapen pasten verscheen er opeens een licht in het veld, zo helder als daglicht maar dan tien keer zo mooi. 

Er verscheen ook een engel van God, wij schrokken zo dat we op de grond vielen van angst. 

Nu begrijpt Ruben wat dat schijnsel geweest is die hij de afgelopen nacht had gezien. 

Maar Aron gaat verder, Ruben je zult het niet geloven maar die engel zei dat de Messias vannacht geboren is in de stad van David, deze stad dus. 

Ruben is in de war, de Messias, hier, vannacht, in deze stad? Maar voordat hij vragen kan stellen vertelt Aron aan een stuk door wat ze hebben meegemaakt. 

De engel zij dat wij een teken zouden krijgen dat het waar was wat hij verkondigde, niet dat wij hem niet geloofden hoor. 

Zijn verschijning was al bewijs genoeg! 

Ruben ziet een rilling over Aron heengaan. 

Hij kent Aron lang genoeg om te weten dat de oude herder de waarheid spreekt en wacht af wat Aron verder te vertellen heeft. 

De engel zei dat er in Bethlehem een pasgeboren kindje in een kribbe zou liggen en dat dat de Messias zou zijn. 

Ruben denkt na, tja aan de straatkant van veel huizen staan en hangen veel van dit soort kribbes voor de rijdieren die voor de huizen vaak even vastgebonden staan. 

Het zou inderdaad kunnen dat een van de reizigers die noodgedwongen in hun reistent op straat moesten overnachten een kind heeft gekregen en een kribbe als wiegje gebruikt hebben. 

Misschien wel dat jonge echtpaar waarvoor hij die avond de poort nog heeft open gelaten. 

Onder Ruben zijn gedachten praat Aron door. 

Ja Ruben en dat was nog niet alles. 

Er verscheen een groot leger van engelen die God loofden en riepen, ere zij God in de hoogste hemelen en vrede op aarde in de mensen een welbehagen.

Ach denkt Ruben, dat was dus het rumoer dat ik gehoord heb! 

Aron vertelt verder, plotseling waren wij weer alleen met de schapen in het veld en wij zeiden tegen elkaar, laten wij naar Bethlehem gaan om te zien wat God ons door zijn engelen heeft laten vertellen. 

Ik ben blij dat jij de poortwachter was Ruben, een ander had voor de ochtend de poort niet voor ons open gedaan. 

En vraagt Ruben, wat hebben jullie gevonden? 

Het was zoals de engel het ons gezegd had antwoordde Aron. 

Wij liepen de straten door en hoorden op een gegeven moment een kindje huilen dat inderdaad in een kribbe lag, in doeken gewikkeld. 

Een heel jong echtpaar met een ezel hadden vannacht een kindje gekregen. 

Wij hebben hen verteld van de ontmoeting met de engelen en hebben ons voor het kindje neergebogen. 

Ik zal het wel niet meer meemaken dat hij ons zal gaan verlossen maar ik ben zo dankbaar dat ik hem heb mogen zien. 

Ruben kijkt Mirjam aan, zij straalt ook. 

God heeft dus toch weer naar zijn volk omgezien Ruben zegt ze. 

Ruben knikt, het duizelt hem een beetje. 

Hij gelooft het verhaal van Aron wel, hij heeft het schijnsel en het rumoer zelf gezien en gehoord.

Maar toch, het is zo vreemd, zo wonderlijk. 

Dagen gaan voorbij, dagen worden weken. Het nieuws wat de herders vertelt hebben wordt langzaam vergeten door de inwoners van Bethlehem. Seizoenen gaan voorbij, een jaar, weer een paar seizoenen……….. 

Ruben gaat iedere avond naar de zuidpoort en sjokt iedere morgen weer terug naar huis. 

De inschrijving is voorbij, de meeste bezoekers zijn weer naar huis. 

Niet allemaal, Ruben loopt langs een huisje op zijn route naar de zuidpoort. 

Hij ziet iedere dag het jonge echtpaar uit Nazareth dat nog niet is teruggekeerd. 

Jozef de man heeft bij de plaatselijke timmerman werk gevonden. 

Hij vond het een te lange en gevaarlijke reis om met een pasgeboren baby terug naar Nazareth te gaan. 

Ruben ziet Maria bezig zijn met het malen van gerst terwijl het kind Jezus bij de voordeur aan het spelen is. 

Ruben denkt na, hoe lang is het nu geleden? Zo'n jaar of twee? 

Het moet wel want de dreumes loopt al. 

Ruben denkt aan Aron zijn oude kameraad. 

Een paar weken geleden is hij overleden. 

Hij had gelijk dat hij de verlossing van de Messias niet meer zou meemaken. 

Ruben zucht, bijt op zijn tanden vanwege de pijn in zijn been en vervolgd zijn weg naar de zuidpoort. 

De nacht verloopt rustig, de lucht is helder en er staan zoveel sterren aan de hemel dat Ruben zichzelf afvraagt of hij ooit zoveel sterren tegelijkertijd heeft gezien. 

Ruben kijkt naar het oosten en ziet een ster die anders is dan andere sterren. 

Deze ster lijkt te bewegen en komt langzaam dichterbij. 

Ruben staat stokstijf op de muur als de ster boven Bethlehem stil lijkt te staan. Ziet hij het goed?

De ster staat nu stil boven het huisje van Jozef en Maria. 

Plotseling hoort hij geroep onder de poort. 

Hij was door de ster zo in beslag genomen dat hij zijn taak als wachter even vergeten was. 

Vlug kijkt hij over de muur naar beneden en ziet daar een deftige stoet van rijke buitenlanders bij de poort staan. 

Poortwachter laat ons binnen! roepen ze. 

Ruben kijkt of het gezelschap geen bedreiging voor Bethlehem zou zijn maar ziet in het ochtendgloren dat ze geen wapens dragen. 

Als hij ze zou laten wachten tot de dagwacht hem zou aflossen zouden de oudsten van Bethlehem hem dat kwalijk nemen. 

Ruben strompelt de trappen van de muur af en doet de poort voor het deftige gezelschap open.

De mannen rijden de poort binnen en roepen tegen elkaar, daar is de ster, daar moet het zijn!

Ruben staat versteld en ziet de stoet vertrekken richting het huisje van Jozef en Maria. 

Het rumoer heeft de aandacht van de dagwacht getrokken en voordat het helemaal licht is neemt de dagwacht de wacht van Ruben over. 

Verward loopt Ruben naar huis en passeert het huisje van Jozef en Maria. 

Hij ziet de kamelen staan bekleed met purper en scharlaken. 

Hij ziet knechten van de rijke buitenlanders kisten van de kamelen afhalen en naar binnen brengen.

Hoofdschuddend loopt hij naar huis en vertelt Mirjam wat er is gebeurd. 

Peinzend gaat Ruben naar bed terwijl de stad ontwaakt en hij de kooplieden hun marktkraampjes hoort opbouwen. 

S avonds als hij wakker wordt en Mirjam van het marktplein terugkomt hoort hij de verhalen van deze reizigers. 

Mirjam vertelt dat zijn uit een heel ver land komen en dat het wijzen zijn die de standen van zon maan en sterren bestuderen. 

Zij hebben een tijd geleden in het oosten een bijzondere ster gezien waar ze geen uitleg voor hadden. 

Men zocht de oude boeken na en kwam tenslotte uit op de tekst uit Numeri één van de boeken van de Thora waarin staat: Er zal een ster voortgaan uit Jakob, en er zal een scepter uit Israël opkomen; die zal de palen der Moabieten verslaan, en zal al de kinderen van Seth verstoren.

Toen wisten zij dat er in Israël een bijzondere koning geboren moest zijn en ze zijn gekomen om hem te zoeken en hulde te brengen. 

Ruben weet niet wat hij er van moet denken. 

Maar Mirjam is nog niet uitverteld. 

De wijzen zijn eerst naar Jeruzalem gegaan en hebben daar rond gevraagd waar de geboren koning van de Joden was. 

Ruben zegt wat zal Herodes opgekeken hebben toen ze daarna vroegen! 

Ja zegt Mirjam je weet maar nooit hoe deze boze koning reageert op dit soort gebeurtenissen.

Maar op de een of andere manier zijn ze getipt om naar Bethlehem te gaan en op de weg hiernaartoe zagen ze de ster die ze in het oosten gezien hadden en volgde die naar het huisje van Jozef en Maria.

Ruben weet weer niet wat hij ervan moet denken.

Hij betrekt s avonds zijn wacht weer en bespreekt de wonderlijke bezoekers nog even met de mannen van de dagwacht.

Ze zijn van plan om morgen weer te vertrekken weten ze hem te vertellen. 

Die nacht is het rustig in Bethlehem, net alsof er nooit wat gebeurt is. 

De volgende dag gaat het leven weer zijn gewone gang en hoort Ruben van Mirjam dat de bezoekers via de noordpoort richting het oosten zijn vertrokken. 

In de tweede nachtwake als de nacht op zijn donkerst is en Ruben over de muur naar de velden van Efrata kijkt hoort hij een stem. 

Poortwachter kun je de poort voor ons open doen? 

Ruben kijkt verbaasd achter zich. 

Daar ziet hij Jozef en Maria en het kind Jezus bepakt en bezakt met twee ezels bij de poort staan. 

Waarom wil je nu de stad verlaten Jozef? 

S nachts is het gevaarlijk buiten de stadsmuren hoor. 

Je weet toch dat er roversbenden en wilde dieren door het land trekken? 

Jozef antwoord; poortwachter neem van mij aan, in de stad lopen wij meer gevaar dan buiten in de wildernis. 

Ruben fronst zijn wenkbrauwen, denkt Jozef dat hij zijn werk niet goed doet? 

Waar ga je in het holst van de nacht dan heen Jozef? Naar Egypte zegt Jozef, daar zijn we voorlopig veilig. 

Ruben haalt zijn schouders op, hij vindt dat Jozef in raadsels praat maar doet de poort toch voor hen open. 

Bij het passeren zwaait de kleine Jezus naar hem en Ruben zwaait terug en sluit de poort achter hen. 

De nacht verloopt verder rustig en net als de dageraad aanbreekt ziet Ruben een groep ruiters aankomen. 

Als ze dichterbij komen ziet Ruben dat het soldaten zijn. 

Nee het zijn geen Romeinen ziet hij, het zijn soldaten van koning Herodes. 

Wat moeten die hier zo vroeg in de morgen denkt hij. 

Bij de poort aangekomen roept de hoofdman doe de poort open poortwachter! 

Tja aan soldaten van de koning mag Ruben niet ongehoorzaam zijn en weer hinkt hij de trappen af en steekt de sleutel in de poort. 

Nauwelijks is de poort van het slot of de soldaten stormen Bethlehem binnen Ruben ziet ze de huizen ingaan en hoort kreten van ontzetting en het huilen van vrouwen. 

De mannen van de dagwacht komen aanrennen.

Wat is er gebeurd vraagt 

Ruben? De soldaten van Herodes hebben alle jongetjes van twee jaar en jonger gedood roept de eerste. 

Niemand kon ze tegenhouden huilde een ander.

Ze hebben mijn zoon ook gedood! 

Ruben kijkt naar de poort, daar zit ZIJN sleutel nog in. 

HIJ heeft de soldaten in Bethlehem toegelaten, het is ZIJN schuld! 

Hij voelt de blikken van de omstanders naar hem kijken. 

Hij voelt dat hun blikken ook naar de poort gaan waar de sleutel van Ruben nog insteekt. 

Ruben rukt de sleutel uit de poort en loopt zo snel zijn misvormde been het toelaat terug naar huis.

Thuis gekomen ziet hij Mirjam verschrikt zitten.

De soldaten van Herodes zijn ook bij haar binnen gedrongen op zoek naar jongetjes. 

Hij neemt Mirjam in zijn armen en snikt het uit, het is mijn schuld, ik heb de poort voor ze open gedaan!

De dagen daarop slaapt Ruben niet. 

Vreselijke gedachten en schuldgevoel houden hem uit zijn slaap. 

Hij die de oudsten van Bethlehem belooft heeft net zo goed over de inwoners te waken als over de schapen. 

Als hij s avonds naar de zuidpoort gaat voelt hij de blikken achter de ramen naar hem kijken. 

De dagwacht vertrekt zodra ze hem zien komen zonder te groeten en de laatste vrouwen die bij de graven van hun kinderen geweest zijn keuren hem geen blik waardig als de Bethlehem binnenkomen. 

Verteerd door schuld, slaaptekort en verdriet doet Ruben de poort op slot en hijst zichzelf de trappen op tot zijn post bovenop de poort. 

De nacht valt... 

En meestal was Ruben weer blij dat de zon opging maar nu kan de nacht hem niet lang genoeg duren. 

Bij het eerste ochtendgloren haast hij zich naar huis terwijl hij hoopt dat niemand hem ziet. 

Thuis gekomen stort Ruben in elkaar, schreeuwend van schuldgevoel en slaapgebrek. Mirjam staat er handenwringend bij, valt op haar knieën en roept tot God om de ellende van haar man. 

Plotseling schijnt er een licht in de kamer. 

Ruben en Mirjam zwijgen verbaasd. 

Plotseling klinkt er een stem die zegt; Ruben wees niet bang ik heb de Profeet Jeremia al laten voorspellen dat dit gebeuren zou. 

De dood van de kinderen van Bethlehem reken ik jouw niet toe. 

Jij Ruben jij bent degene geweest die de poort van Bethlehem voor mijn zoon hebt open gehouden en jij bent ook degene die de poort hebt opengedaan zodat mijn zoon veilig naar Egypte kon vluchten. 

Ik bevrijd je daarom van alle schuld en pijn en als ik mijn zoon weer uit Egypte terugroep zul je hem herkennen aan Zijn prediking en wonderen.

Plotseling was het licht weer weg en keken Ruben en Mirjam elkaar verbaasd aan. 

En Ruben? Ruben voelt geen schuld en pijn meer. En hij voelt verbaasd aan zijn been, de pijn is weg!

De jarenlange pijn die hij na de aanval van de leeuw altijd gevoeld had is weg! 

Er komt een diepe rust en vrede in het hart van Ruben. 

Hij zakt op het bed en valt na drie dagen en nachten eindelijk in een vredige slaap. 

Mirjam dekt hem toe, dankt God voor Zijn goedheid, pakt haar manden met honingkoeken voor de markt en gaat op weg naar de markt. 

Bij het passeren van de zuidpoort kijkt ze in de richting van Egypte en mompelt kom gauw Messias kom gauw.

 Einde.

Staat er niets over abortus in de Bijbel?

Veel mensen, en ook christenen zeggen dat er niets in de Bijbel over abortus staat.

Daarmee wil men suggereren dat het doden van een mens in de moederschoot niet onder de afkeuring van God zelf valt, dat het geen zonde genoemd mag worden en daarmee gedoogd of zelfs gepraktiseerd mag worden.

Voor en tegenstanders werpen elkaar allerlei sociale en ethische argumenten naar het hoofd maar echt kijken naar het woord van God is er over het algemeen niet bij.

Het is makkelijk te zeggen, het staat niet in de Bijbel dus het mag.

Als er iets niet bij naam en toenaam in de Bijbel genoemd is zal men eerst moeten kijken naar de scheppingsorde en de stukken in de Bijbel die zicht geven op wat Gods wil is in een specifiek onderwerp.

Er staat bijvoorbeeld niet in de Bijbel dat je niemand van het dak mag gooien.

Er staat wel dat je niet mag doodslaan en dat ieder huis een leuning op het platte dak moest hebben om te voorkomen dat er iemand naar beneden valt.

De conclusie dat je van God niemand van het dak mag gooien is hier duidelijk, ondanks dat het niet in de Bijbel staat.

Ik wil u meenemen door de Bijbel en u een aantal vragen stellen die deze zoektocht gaat opleveren.

We gaan kijken:

1. Hoe God het leven van de mensen bedoeld heeft.

2. Hoe God de mens ziet voor de conceptie, na de conceptie en na de geboorte.

3. Wat er in de Bijbel te vinden is omtrent het doden van mensen, voor en na de geboorte.

4. Welke conclusies wij uit dit onderzoek kunnen trekken.

1. Hoe God het leven van de mensen bedoeld heeft.

God schiep de mensen voor de eeuwigheid.

Dit kunnen we lezen in Genesis 2

16 En de HEERE God gebood den mens, zeggende: Van allen boom dezes hofs zult gij vrijelijk eten; 17 Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven.

Hieruit blijkt dat de mens zoals hij geschapen is voor de eeuwigheid geschapen is en dat het voor de zondeval niet de bedoeling was dat de mens zou sterven.

Ook lezen wij dat God om de mens eeuwig te laten leven een boom gegeven had die vruchten gaf die de mens eeuwig leven verschafte. 

Genesis 3

22 Toen zeide de HEERE God: Ziet, de mens is geworden als Onzer een, kennende het goed en het kwaad! Nu dan, dat hij zijn hand niet uitsteke, en neme ook van den boom des levens, en ete, en leve in eeuwigheid. 23 Zo verzond hem de HEERE God uit den hof van Eden, om den aardbodem te bouwen, waaruit hij genomen was. 24 En Hij dreef den mens uit; en stelde cherubim tegen het oosten des hofs van Eden, en een vlammig lemmer eens zwaards, dat zich omkeerde, om te bewaren den weg van den boom des levens.

Uit de volgende tekst blijkt dat God regelmatig zijn tuin (hof van Eden) bezocht waarvan hij de mensen het beheer had gegeven.

Genesis 3

8 En zij hoorden de stem van den HEERE God, wandelende in den hof, aan den wind des daags. Toen verborg zich Adam en zijn vrouw voor het aangezicht van den HEERE God, in het midden van het geboomte des hofs.

Omdat God eeuwig leeft en Hij de mens naar zijn evenbeeld geschapen heeft moeten wij ook hier concluderen dat de mens door God geschapen is om eeuwig de hof te onderhouden en dus eeuwig te leven.

2. Hoe God de mens ziet voor de conceptie, na de conceptie en na de geboorte.

De gedachte dat een ongeboren kind "nog" geen mens is of genoemd mag worden kan ik niet terugvinden in de Bijbel.

Deze gedachte is door mensen bedacht en heeft naar mijn mening geen enkele Bijbelse grond.

Allereerst kijken wij naar de woorden die God tegen de profeet Jeremia spreekt als Hij hem roept tot het profetenambt.

Jeremia 1

1 De woorden van Jeremía, den zoon van Hilkía, uit de priesteren, die te Anathoth waren, in het land van Benjamin; 

4 Het woord des HEEREN dan geschiedde tot mij, zeggende: 5 Eer Ik u in moeders buik formeerde, heb Ik u gekend, en eer gij uit de baarmoeder voortkwaamt, heb Ik u geheiligd; Ik heb u den volken tot een profeet gesteld.

God zegt hier dat hij de persoon (ziel) van de profeet al heeft gekend vóór de conceptie.

Dit betekent dat de ziel van de profeet al bestond voordat er sprake was van nog maar één menselijke cel.

Koning David (die tevens ook profeet was) vertolkte het in de psalmen.

Psalm 139

14 Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, ook weet het mijn ziel zeer wel. 15 Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde. 16 Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.

David beschrijft dat zijn hele leven al voor de conceptie bij God zelf bekend was en dat zijn hele leven vanaf zijn conceptie tot zijn sterven in Gods boek geschreven stond.

Een ander voorbeeld hiervan zijn de geboorten van Johannes de Doper en Jezus Christus zelf.

Beide geboorten werden aangekondigd voor de conceptie met naam, toenaam en wat ze in hun leven zouden doen.

Hoe en op welk tijdstip de ziel dan geschapen zou worden is niet in de Bijbel terug te vinden (dat blijft iets wat God ons niet geopenbaard heeft).

Er is één uitzondering en dat is die van de schepping van Adam en Eva.

Genesis 2

7 En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.

Maar die zijn niet geboren maar geschapen.

Wat houden voor de rest van deze studie wel even vast aan de term levende ziel.

Dat (de ziel van) het ongeboren kind leeft en een bewustzijn heeft, pijn kan voelen en geluiden kan waarnemen heeft menige wetenschapper bevestigd.

Dat (de ziel van) het ongeboren kind kan waarnemen en kan reageren lezen wij in Lucas 1

41 En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; 42 En riep uit met een grote stem, en zeide: Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht uws buiks! 43 En van waar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt? 44 Want zie, als de stem uwer groetenis in mijn oren geschiedde, zo sprong het kindeken van vreugde op in mijn buik. 45 En zalig is zij, die geloofd heeft; want de dingen, die haar van den Heere gezegd zijn, zullen volbracht worden.

Hier lezen wij dat de ongeboren Johannes de Doper Marias stem hoorde en zichzelf bewust was van de aanwezigheid van Jezus Christus in de moederschoot van Maria.

Door zijn vreugdesprong gaf hij de kennis die hij had via de Heilige Geest Gods door aan zijn moeder.

Het ongeboren kind vertelde hier zijn moeder iets wat ze daarvoor nog niet wist.

Tenslotte vinden wij iets bijzonders in Johannes 9

1 En voorbijgaande, zag Hij een mens, blind van de geboorte af. 2 En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Rabbi, wie heeft er gezondigd, deze, of zijn ouders, dat hij blind zou geboren worden? 3 Jezus antwoordde: Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar dit is geschied, opdat de werken Gods in hem zouden geopenbaard worden.

Let hier op het feit dat de discipelen vragen of de blindgeboren man gezondigd zou hebben waardoor hij als "straf" van God blind geboren zou zijn.

Wanneer zou deze vermeende zonde dan gedaan moeten zijn?

Het antwoord is voordat hij geboren werd.

Het vreemde is dat Jezus hen niet terecht wijst voor de gedachte en hen verteld dat dit niet mogelijk zou zijn.

Er zijn veel andere voorbeelden waarin Jezus mensen terecht wijst vanwege aannames die niet kloppen of door mensen verzonnen zijn.

Nee, Jezus zegt hier; Noch deze heeft gezondigd.

Hiermee geeft Jezus zelf aan dat het ongeboren kind geen aparte status heeft voor de geboorte en door God als mens gezien wordt.

3. Wat er in de Bijbel te vinden is omtrent het doden van mensen, voor en na de geboorte.

Allereerst kijken wij in deze studie niet naar het doden van mensen in oorlogstijd of het doden van mensen na een vonnis van een ingestelde rechtbank, rechter of rechtsysteem.

Deze uitzonderingen zijn niet van toepassing op het doden van mensen of ongeboren kinderen.

God heeft wetten gegeven omtrent moord met voorbedachte rade, doodslag dat een ongeluk was en doodslag met kwade opzet.

Dit leest u in Exodus 21

Exodus 21

12 Wie iemand slaat, dat hij sterft, die zal zekerlijk gedood worden. 13 Doch die hem niet nagesteld heeft, maar God heeft hem zijn hand doen ontmoeten, zo zal Ik u een plaats bestellen, waar hij henen vliede. 14 Maar indien iemand tegen zijn naaste moedwillig gehandeld heeft, om hem met list te doden, zo zult gij denzelven van voor Mijn altaar nemen, dat hij sterve.

Het doden van mensen is het doden van iemand die naar Gods beeld geschapen is, dus indirect een aanslag op God zelf.

Dat geldt zelfs voor mensen die in die tijd niet meetelden en niet voor volwaardige mensen gezien werden zoals slaven en slavinnen.

Zie Exodus 21:

20 Wanneer ook iemand zijn dienstknecht of zijn dienstmaagd met een stok slaat, dat hij onder zijn hand sterft, die zal zekerlijk gewroken worden.

Hieruit blijkt weer dat voor God iedere ziel gelijk is.

Ik vertelde u dat u even moest vasthouden aan de term levende ziel.

De ziel is onsterfelijk en huist in ons lichaam.

Waar huist de ziel dan?

Het antwoord is in het bloed van de mensen.

Deuteronomium 12

23 Alleen houdt vast, dat gij het bloed niet eet; want het bloed is de ziel; daarom zult gij de ziel met het vlees niet eten;

Leviticus 17

11 Want de ziel van het vlees is in het bloed; daarom heb Ik het u op het altaar gegeven, om over uw zielen verzoening te doen; want het is het bloed, dat voor de ziel verzoening zal doen.

Genesis 9

4 Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten. 5 En voorwaar, Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen; van de hand van alle gedierte zal Ik het eisen; ook van de hand des mensen, van de hand eens iegelijken zijns broeders zal Ik de ziel des mensen eisen. 6 Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten worden; want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

Dus als het bloed van een mens vergoten zal worden zal de ziel van die mens vergoten worden (los worden gemaakt van het lichaam).

Het eerste voorbeeld daarvan in de Bijbel staat in Genesis 4

8 En Kaïn sprak met zijn broeder Habel; en het geschiedde, als zij in het veld waren, dat Kaïn tegen zijn broeder Habel opstond, en sloeg hem dood. 9 En de HEERE zeide tot Kaïn: Waar is Habel, uw broeder? En hij zeide: Ik weet het niet; ben ik mijns broeders hoeder? 10 En Hij zeide: Wat hebt gij gedaan? daar is een stem des bloeds van uw broeder, dat tot Mij roept van den aardbodem. 11 En nu zijt gij vervloekt; van den aardbodem, die zijn mond heeft opengedaan, om uws broeders bloed van uw hand te ontvangen. 12 Als gij den aardbodem bouwen zult, hij zal u zijn vermogen niet meer geven; gij zult zwervende en dolende zijn op aarde.

David zegt hierover in Psalm 9

13 Want Hij zoekt de bloedstortingen, Hij gedenkt derzelve; Hij vergeet het geroep der ellendigen niet.

God hoort het geroep van de zielen die roepen vanuit het vergoten bloed van de mensen.

Zo lezen wij in Genesis 18

20 Voorts zeide de HEERE: Dewijl het geroep van Sódom en Gomórra groot is, en dewijl haar zonde zeer zwaar is, 21 Zal Ik nu afgaan en bezien, of zij naar hun geroep, dat tot Mij gekomen is, het uiterste gedaan hebben, en zo niet, Ik zal het weten.

De HEERE heeft het hier over het geroep van Sódom en Gomórra.

Wie of wat riep tot God zul je je moeten afvragen.

De bewoners niet, die hadden niets met God.

Lot zelf is ook niet waarschijnlijk omdat God dan waarschijnlijk gezegd zou hebben dat Lot de roepende was geweest.

Als men verder leest zie je dat Lot hem niet op het marktplein wilde laten slapen omdat ze dat blijkbaar niet zouden overleven.

Het geroep moest van het vergoten bloed (de zielen) komen van de vele ongelukkigen die door toedoen van de inwoners van Sódom en Gomórra omgebracht waren.

God kwam met twee engelen als onderzoeksrechter en bracht het oordeel over hen.

Wij weten dat een ongeboren kind een eigen bloedgroep en een eigen bloedcirculatie heeft en het vorige hoofdstuk maakt duidelijk dat het ongeboren kind een ziel heeft die al voor de conceptie bestaat.

Ook zien we dat God de mens, zijn levensweg en zijn keuzes in zijn of haar leven kent van voor de conceptie tot aan het graf.

Als iemand mij wil overtuigen dat God aan een ongeboren mens een andere (of geen) waarde toekent dan aan een geboren mens, wees dan zo vriendelijk om dat op Bijbelse gronden in het commentaar te vermelden.

Nu naar de Bijbelse verwijzingen die op abortus betrekking zouden kunnen hebben.

Allereerst kijken wij naar Exodus 1

15 Daarenboven sprak de koning van Egypte tot de vroedvrouwen der Hebreïnnen, welker ener naam Sifra, en de naam der andere Pua was; 16 En zeide: Wanneer gij de Hebreïnnen in het baren helpt, en ziet haar op de stoelen; is het een zoon, zo doodt hem; maar is het een dochter, zo laat haar leven! 17 Doch de vroedvrouwen vreesden God, en deden niet, gelijk als de koning van Egypte tot haar gesproken had, maar zij behielden de knechtjes in het leven. 18 Toen riep de koning van Egypte de vroedvrouwen, en zeide tot haar: Waarom hebt gijlieden deze zaak gedaan, dat gij de knechtjes in het leven behouden hebt? 19 En de vroedvrouwen zeiden tot Faraö: Omdat de Hebreïnnen niet zijn gelijk de Egyptische vrouwen; want zij zijn sterk; eer de vroedvrouw tot haar komt, zo hebben zij gebaard. 20 Daarom deed God aan de vroedvrouwen goed; en dat volk vermeerderde, en het werd zeer machtig. 21 En het geschiedde, dewijl de vroedvrouwen God vreesden, zo bouwde Hij haar huizen.

Het is hier een twistpunt of de vroedvrouwen het kind (als het een jongetje was) van de Farao net voor, tijdens of net na de geboorte moesten doden.

Je zou denken tijdens of net na de geboorte.

Dat is discutabel omdat ze wel zeiden dat ze altijd na de geboorte aankwamen.

Bovendien had de Farao het bevel aan zijn volk ook direct kunnen geven zonder de vroedvrouwen zo'n bevel te geven.

Hieruit blijkt dat de Farao de jongetjes blijkbaar in het geheim wilde laten ombrengen zonder dat het in de gaten liep.

Pas toen dat niet lukte gaf hij zijn soldaten het bevel om de jongetjes te doden.

Hoe moesten de vroedvrouwen dat stiekem doen?

Veel vrouwen hadden al eerder kinderen gehad en het zou in de gaten lopen als ze zagen dat de vroedvrouwen de jongetjes zouden doden.

De enige manier waarop het stiekem kon is om het kind te doden net voor de geboorte.

Dan zou het kind doodgeboren worden en niemand kon daar voor worden aangesproken.

Een aantal theologen gaan er daarom vanuit dat deze vroedvrouwen zo goed in hun werk waren dat zij voor de geboorte het geslacht van het kind konden bepalen.

Als de vroedvrouwen tijdens of na de geboorte (de moeder zat tijdens de bevalling en kon meer zien dan als ze zou liggen) kinderen zouden ombrengen konden ze de woede en wraak van de vaders en familie over zich afroepen.

Toch spreekt de Bijbel niet over de angst voor represailles van vaders en familie maar over de vrees voor God die alles ziet.

Vrees om onschuldig bloed te vergieten waarvan ze wisten dat de straf niet van mensen maar van God zou komen.

We lezen ook dat God hen huizen bouwden.

Dat betekent in de Bijbel dat God hen veilig liet wonen, hen zegende en dat de Farao en zelfs de Satan hen geen kwaad kon doen.

Een zelfde situatie lees je in Job 1 vers 10.

Een tweede tekst die op abortus betrekking zou kunnen hebben vinden wij in Exodus 21

22 Wanneer nu mannen kijven, en slaan een zwangere vrouw, dat haar de vrucht afgaat, doch geen dodelijk verderf zij, zo zal hij zekerlijk gestraft worden, gelijk als hem de man der vrouw oplegt, en hij zal het geven door de rechters. 23 Maar indien er een dodelijk verderf zal zijn, zo zult gij geven ziel voor ziel.

De straf voor het doden van iemand staat al in de eerder genoemde tekst van Exodus 21 vers 12 t/m 14.

De staf voor het doden van iemand die voor de mensen niet volledig meetelde in Exodus 21 vers 20.

Hier handelt het om een zwangere vrouw.

Veel theologen die voor abortus zijn of hiermee sympathiseren geven in hun uitleg dat het dodelijk verderf het sterven van de vrouw zal moeten zijn.

Hier zijn een aantal dingen tegenin te brengen.

Ten eerste is het doden van mensen hoog of laag in rang of stand al in de genoemde verzen aan bod geweest.

Als het inderdaad de vrouw zal betreffen is dit een onnodige extra benoeming (in hetzelfde hoofdstuk) van dezelfde zonde/doodslag.

Ten tweede moet men in dat geval zichzelf afvragen waarom hier specifiek een zwangere vrouw in plaats van een niet zwangere vrouw omschreven staat.

Het meest logisch is dat het hier handelt over het ongeboren kind als zijnde door de mensen (maar niet door God) nog geen persoon van betekenis.

Ook gaat het hier om het afgaan van de vrucht, de ontijdige geboorte van het kind.

Daar ligt de focus op in deze tekst.

Het dodelijk verderf handelt dus logischerwijs over het vergoten bloed van het kind.

Is de vrouw ver in haar zwangerschap en blijft het kind leven dan is er alleen sprake van mishandeling die door middel van een boete kan worden voldaan.

Het verlies van een leven (vroeger in de zwangerschap) echter kan niet met een boete worden afgedaan en valt onder dezelfde straf als het doden van welk mens dan ook.

Ook hier geldt dat er opzettelijk geweld is gebruikt waardoor het bloed van een mens (voor God gelijk van voor de conceptie tot aan de natuurlijke dood) vergoten is.

4. Welke conclusies wij uit dit onderzoek kunnen trekken.

Wij kunnen als eerste concluderen dat God de dood van de mensen niet wenste, maar dat Hij van oorsprong de mens voor de eeuwigheid geschapen heeft.

Als tweede zien wij dat God ieder individu kent (geschapen heeft) en geen onderscheid maakt tussen geboren en ongeboren mensen.

Als derde zien wij dat God het doden van mensen (opnieuw geboren of ongeboren) als een misdaad/zonde ziet die onder het door Hem bepaalde oordeel valt.

Als laatste komen we in de Bijbel weldegelijk teksten tegen waaruit blijkt dat abortus door God gelijkgesteld is met het doden van een (geboren) mens, hoe hoog of laag deze ook door mensen gezien worden.

Weerwoord tegen de "acceptatie" van homofilie in het christendom

Er zijn mensen die de homoseksuele relaties in het christendom acceptabel vinden zolang die in een monogame relatie plaatsvindt.

Men pluist de Bijbel uit die duidelijk maakt dat God iedere seksuele relatie of handelingen buiten het huwelijk tussen een man en een vrouw afwijst en als een gruwel en een zonde bestempeld om die te ontkrachten.

De onderbouwing van deze mensen bestaat uit twee principes.

Als eerste zegt men dat God alleen seksuele handelingen uit dwang en machtsmisbruik verbiedt, men wijst bijvoorbeeld op het verkrachten van gevangenen (mannen en vrouwen) om de gevangenen te kleineren.

Als tweede dat seksuele handelingen uitgevoerd in dienst van de afgoderij niet mag, hierbij wijst men naar de vroegere vormen van tempelprostitutie.

Een monogame seksuele relatie tussen een man en een man of een vrouw met een vrouw aangegaan vanuit liefde is volgens de theorie van deze mensen niet in strijd met Gods woord en dus toegestaan in Gods gemeente.

Hierbij zoekt men de Bijbel af naar de plaatsen waar Gods woord dit soort relaties en handelingen verbied en probeert bij ieder schriftgedeelte de link te leggen naar de twee principes van afgodendienst en overheersing zodat men deze aan de kant kan leggen.

Als men dan alle schriftwoorden onder deze categorieën heeft geplaatst gaat men ervan uit dat God een seksuele relatie tussen mensen van het gelijke geslacht niet afwijst of als zonde bestempeld.

Ik wil met u eens kijken naar enkele passages die in Gods woord staan en met u een aantal vragen stellen over de argumenten van deze mensen.

Ten eerste kijken wij hoe de seksualiteit is ontstaan en wat God hiermee voor ogen had.

Genesis 1

27 En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze.

Hier in het einde van de schepping schiep God twee mensen die gelijkwaardig (naar Zijn beeld) maar niet gelijk waren.

Waarom God Adam en Eva schiep en niet Adam en Evert ligt duidelijk voor de hand als we verder lezen.

Genesis 1

28 En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

Gods wil is dat de mens vruchtbaar is en als heerser het rendmeesterschap over de aarde voert.

Genesis 2

18 Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij. 19 Want als de HEERE God uit de aarde al het gedierte des velds, en al het gevogelte des hemels gemaakt had, zo bracht Hij die tot Adam, om te zien, hoe hij ze noemen zou; en zo als Adam alle levende ziel noemen zoude, dat zou haar naam zijn. 20 Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte des hemels, en van al het gedierte des velds; maar voor den mens vond hij geen hulpe, die als tegen hem over ware.

God had in Zijn wijsheid de dieren geschapen als mannetjes en vrouwtjes zodat zij zichzelf konden vermenigvuldigen en de aarde zouden vullen.

Adam zo blijkt had in het begin van zijn werkzaamheden nog geen partner (iemand die als tegenover hem stond) waarmee hij een intieme seksuele relatie kon hebben terwijl de dieren dat wel hadden.

Stel uzelf de vraag, kon Adam zijn taak niet volbrengen zonder een hulpe, die als tegen hem over zij?

We nemen aan van wel omdat hij al een taak volbracht had (de dieren een naam te geven) en hij door God zo perfect en onsterfelijk geschapen was zodat hij zijn taken kon uitvoeren die God van hem verlangde.

Genesis 2

15 Zo nam de HEERE God den mens, en zette hem in den hof van Eden, om dien te bouwen, en dien te bewaren.

Hierna kiest God ervoor om de mens net als de dieren een partner te geven die uit het zelfde vlees was als de man maar geen man maar een vrouw was.

Genesis 2

22 En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot Adam.

Hierbij grijpen wij ook even terug naar Genesis 1 vers 28 omdat het hier over de zelfde gebeurtenis gaat

Genesis 1

28 En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

Hierbij letten wij op het brengen van de vrouw naar de man door God zelf en de zegen die God aan hen geeft.

God zelf brengt hier de bruid naar de bruidegom en sluit het huwelijk tussen hen beiden.

Wat dat betekent weet Adam als geen ander niet alleen omdat hij de dieren gezien heeft maar omdat God hen in de zegening ook de opdracht geeft om te vermenigvuldigen.

Daarom zegt Adam ook in Genesis 2 vers 23;

Genesis 2

23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is. 24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot één vlees zijn.

Dit noemt men in de kerk de scheppingsorde, dat wil zeggen dat God gewild heeft dat het zo zal zijn.

Dit bewijst Hij door zijn handelen zoals beschreven is.

Het huwelijk en de opdracht tot een intieme seksuele relatie tussen mannen met vrouwen binnen het huwelijk is een heilige opdracht.

Dat dit voor de zondeval is ingesteld benadrukt de heiligheid van deze scheppingsorde.

Even terzijde lezen wij niet dat Adam eerst verliefd op Eva geworden is voordat het huwelijk plaatsvond.

De opdracht tot een intieme seksuele relatie geeft wel aan dat de man en de vrouw verplicht zijn binnen het huwelijk elkaar lief te hebben.

Zo zien wij door de Bijbel heen dat er huwelijken gesloten zijn zonder dat men van te voren elkaar lief had maar ook nadat men elkaar lief had gekregen.

Beide gesloten huwelijken hebben de zelfde opdracht om binnen het huwelijk elkaar lief te hebben.

Wij kunnen tot de conclusie komen dat het huwelijk (het bevestigen van een intieme seksuele relatie) tussen een man en een vrouw van God is.

Of iedere andere vorm van een seksuele relatie ook van God is, is de vraag omdat God dit niet ingesteld heeft.

Nu kijken wij naar de vaak verguisde tekst uit Leviticus 20

In vers 1 tot en met 5 heeft God het over de seksuele zonden binnen de afgodendienst van de molech.

Dat is een afgesloten onderwerp en God gaat vanaf vers 6 door met het veroordelen van andere seksuele zonden.

De mensen die hier de link willen blijven leggen naar de molech godsdienst slaan de plank mis omdat het verder over andere specifieke zonden gaat.

Vanaf vers 10 tot en met 21 somt God de seksuele zonden op die men los van de molech godsdienst individueel zou kunnen begaan in eigen woning.

Iedere seksuele zonde hier genoemd krijgt van God ook een eigen straf.

Leviticus 20

13 Wanneer ook een man bij een manspersoon zal gelegen hebben, met vrouwelijke bijligging, zij hebben beiden een gruwel gedaan; zij zullen zekerlijk gedood worden; hun bloed is op hen!

We zullen de grondtekst even over het eerste gedeelte van deze tekst leggen:

Voor het woord man staat: אִישׁ

De vertaalmogelijkheden zijn: man, mannetje,echtgenoot,dienaar, persoon, mensheid, kampioen, ieder, groot man, menselijk wezen.

Voor gelegen hebben staat: שָׁכַב

De vertaalmogelijkheden zijn: onderpand, rust, slaap, liggen, liggen, diversen.

Voor manspersoon staat : זָכָר

De vertaalmogelijkheden zijn: mannelijk, penis, mannelijk geslacht, man

Voor bijligging staat : מִשְׁכָּב

De vertaalmogelijkheden zijn: slaapkamer, bed

Voor vrouwelijke staat: אִשָּׁה

De vertaalmogelijkheden zijn: bijvrouw, de een bij de ander, vrouw, huisvrouw, vrouwen, van vrouwelijk geslacht

De vertalers hebben goed begrepen dat het hier over de seksuele handelingen tussen twee mannen gaat.

De man die in bed ligt met een andere man waar in de grondtekst verwezen wordt naar het geslachtsdeel van die andere man (er in contact mee zijn) alsof het een contact met (het geslachtsdeel van) een vrouw is.

De mensen die aanhangers zijn van een seksuele relatie tussen mannen wijzen nu waarschijnlijk op het woordje שָׁכַב

Als men één van de mogelijke vertalingen neemt zou men kunnen zeggen dat het om dwang, overheersing of chantage zou kunnen gaan.

Het Hebreeuws is echter een taal waarin niet één vertaling van een woord de betekenis weergeeft maar alle mogelijke vertalingen.

Er zijn mensen die denken dat het hier om twee mannen gaat die seksuele handelingen met één vrouw plegen.

Dit gaat niet op omdat er duidelijk staat dat er twee mensen (de mannen) gedood moeten worden.

Er is dus geen derde (vrouw) bij.

Stel uzelf de vraag of u ergens uit op kunt maken dat de seksuele zonden van vers 13, maar ook van vers 10 tot en met 21 bij wijze van uitzondering wel toegestaan zijn als er sprake is van "liefde"?

Zonde betekent het doel missen, iets niet gebruikten waarvoor het bestemd is of doen zodat het doel waar het voor is niet bereikt word.

Stel uzelf de vraag of het doel waar God de seksualiteit voor geschapen heeft (beschreven in Genesis 1 vers 28) bereikt word door de seksuele handelingen bedreven in Leviticus 20 vers 10 tot en met 21.

Stel uzelf de vraag waarom in het oude testament nooit een inzegening te lezen is van een "huwelijk" tussen man en man of vrouw en vrouw.

Stel uzelf de vraag waarom de Schriftgeleerden en de Farizeeën Jezus nooit verzocht hebben met de vraag of het huwen van mensen van gelijk geslacht wel zou mogen als men van elkaar houdt.

Nu kijken wij wat het nieuwe testament over deze zaken zegt.

De HEER heeft ons heidenen een Apostel gegeven die wij nodig hebben, een farizeeër onder de farizeeën, Paulus of Saulus.

God heeft hier een reden voor gehad omdat Paulus door zijn opleiding aan de voeten van Gamaliël precies wist wat God in Zijn woord gezegd heeft en daar de juiste interpretatie van wist.

Paulus begint in zijn eerste brief aan de Romeinen met het schetsen van de toestanden in het heidendom.

Paulus spreekt hier onder meer over de seksuele omgang die vrouwen zoals mannen onder elkaar hadden in die tijd.

Het feit dat dit (evenals in het oude testament) beschreven is betekent dat dit zaken waren die door de hele Bijbelse tijd voorkwamen.

Deze seksuele zonden (zie de scheppingsorde) werden zowel in de afgodendienst als door dwang, verkrachting en overheersing ook vrijwillig uit lust begaan.

Romeinen 1

27 En insgelijks ook de mannen, nalatende het natuurlijk gebruik der vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende, en de vergelding van hun dwaling, die daartoe behoorde, in zichzelven ontvangende.

Allereerst een commentaar van één van mijn geraadpleegde bronnen:

in hun lust tegen elkander, vaak wordt als argument aangehaald dat deze teksten in een "heidens-afgodische context" gelezen moet worden (cf. vs. 25). Echter nergens wordt hier in dit hoofdstuk geschreven over het ter ere van afgoden, bovendien zou dan ook "boosheid, gierigheid, kwaadheid, vol van nijdigheid, moord, twist, bedrog" (vs. 29) dan in diezelfde "context" gelezen moeten worden.

Hieruit kunnen wij opmaken dat het argument dat hier sprake zou zijn van seksuele handelingen bedreven vanuit de afgodendienst alvast ter zijde gelegd kan worden.

Is hier dan sprake van machtsmisbruik, overheersing of andere vormen van relaties waarbij er sprake is van een overheerser en een onderhorige?

Evenals bij de tekst in Leviticus leggen wij een aantal woorden vanuit de grondtekst naast de vertaling.

Voor het woord insgelijks staat: ὁμοίως

De vertaalmogelijkheden zijn: als, gelijksoortig, op dezelfde manier.

Voor het woord mannen staat: ἄῤῥην

De vertaalmogelijkheden zijn: mannelijk, man.

Voor het woord nalatende staat: ἀφίημι

Dit woord betekent vertaald: wegzenden.

Voor het woord natuurlijk staat: φυσικός

Dit woord betekent vertaald: natuurlijk

Voor het woord gebruik staat: χρῆσις

De vertaalmogelijkheden zijn: gebruik, intimiteit

Voor het woord vrouw staat: θῆλυς

De vertaalmogelijkheden zijn: vrouwelijk, vrouw

Voor het woord verhit staat: ἐκκαίω

De vertaalmogelijkheden zijn: uitbranden, ontsteken, ontbranden.

Voor het woord lust staat: ὄρεξις

De vertaalmogelijkheden zijn: begeerte, verlangen, lust

Voor het woord  hun staat: αὐτός

De vertaalmogelijkheden zijn: hij zelf, zij zelf, hetzelf, hij, zij, het, dezelfde.

Voor het woord elkander staat: ἀλλήλων

De vertaalmogelijkheden zijn: elkaar, wederzijds, wederkerig.

Voor het woord schandelijkheid staat: ἀσχημοσύνη

De vertaalmogelijkheden zijn: schaamte, naaktheid.

Voor het woord bedrijvende staat: κατεργάζομαι

De vertaalmogelijkheden zijn: verrichten, bereiken, bewerken.

Voor het woord vergelding staat: ἀντιμισθία

De vertaalmogelijkheden zijn: loon, vergelding.

Voor het woord ontvangende staat: ἀπολαμβάνω

Dit woord betekent vertaald: ontvangen.

Hier gaat het dus om mannen die de natuurlijke seksuele relatie met een vrouw hebben verlaten tot zover ze die hadden.

Een detail is het woord ἀφίημι wat onze vertalers met nalaten is vertaald.

Dit woord betekent ook wegzenden.

Hieruit kunnen wij opmaken dat als deze mannen getrouwd waren zij hun vrouwen hebben weggezonden (gescheiden) om een andere seksuele relatie met een man aan te gaan.

Dit zou kunnen omdat in die tijd voor de meeste jongeren al op jonge leeftijd een huwelijk werd gearrangeerd zonder dat men daar zelf veel invloed op had.

Deze mannen hadden een begeerte om een seksuele relatie met een man aan te gaan die zo sterk was dat Paulus de begeerte, verlangen en lust onderstreept met het woord ἀφίημι (uitbranden, ontsteken, ontbranden).

Ook blijkt dat de relaties die aangegaan werden ἀλλήλων (elkaar, wederzijds, wederkerig) waren dus op gelijke voet naar elkaar toe.

Dit sluit de theorie van machtsmisbruik, overheersing of andere vormen van relaties waarbij er sprake is van een overheerser en een onderhorige uit.

De seksuele handelingen werden in naaktheid (ἀσχημοσύνη) verricht (κατεργάζομαι) en als loon (ἀντιμισθία) ontving (ἀπολαμβάνω)

men in hun eigen manlijke lichaam het zaad van een man.

Stel uzelf de vraag of het Gods bedoeling is geweest dat een man zijn zaad in de anus van een ander man loost.

Zeker als men met de geschiedenis van Onan in het achterhoofd weet dat God hem doode omdat hij zijn zaad ter aarde storte en hoewel hij door het zwagerhuwelijk met de vrouw van zijn overleden broer getrouwd was en er hier sprake was van een door God ingestelde seksuele relatie.

Genesis 38

9 Doch Onan, wetende, dat dit zaad voor hem niet zoude zijn, zo geschiedde het, als hij tot zijns broeders huisvrouw inging, dat hij het verdierf tegen de aarde, om zijn broeder geen zaad te geven. 10 En het was kwaad in des HEEREN ogen, wat hij deed; daarom doodde Hij hem ook.

Ook seksuele zonden die binnen het huwelijk gepleegd worden zijn dus kwaad in de ogen van de HEERE (zie mijn eerdere definitie van zonde).

Stel uzelf de vraag of God deze seksuele handelingen en relaties (Romeinen 1 vers 26 en 27) als zonde beschouwd als Paulus zegt in Romeinen 1 vers 32;

Dewelken, daar zij het recht Gods weten, (namelijk, dat degenen, die zulke dingen doen, des doods waardig zijn) niet alleen dezelve doen, maar ook mede een welgevallen hebben in degenen, die ze doen.

Ze zijn des doods waardig, helaas is dat in het verleden opgevat als dat deze mensen de doodstraf zouden moeten krijgen.

In de eeuwen voor ons is deze gedachte vaak in de praktijk gebracht en is deze praktijk in sommige islamitische landen nog steeds van kracht.

Des doods waardig is echter niet een uitdrukking van de mens maar van God zelf.

God zegt in Zijn woord (en Paulus maakt dat de heidenen duidelijk) dat mensen die deze dingen doen als dood zijn voor de HEERE.

Dit terwijl God door de profeet Ezechiël spreekt;

Ezechiël 33

11 Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?

de HEER roept hier op tot bekering, hetgeen waar Hij Paulus voor tot de heidenen gezonden heeft.

Daarom is Paulus zo blij in zijn brief aan de Korintiërs waar hij schrijft;

1 Korintiërs 6

9 Of weet gij niet, dat de onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet zullen beërven? 10 Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen het Koninkrijk Gods beërven. 11 En dit waart gij sommigen; maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in den Naam van den Heere Jezus, en door den Geest onzes Gods.

Let op vers 11, mensen die deze zonden begaan hebben maar nu afgewassen, geheiligd en gerechtvaardigd zijn.

Gebroken hebben met de zonde en het (eeuwig) leven in Christus gevonden hebben.

Niet meer des doods waardig dus.

Aha roepen de mensen die voor het homohuwelijk in de kerk zijn.

In vers 10 staat afgodendienaars, dus daar is de link tussen de afgodendienst en de seksuele omgang tussen de mannen.

Dat zou dan ook moeten gelden voor overspelers (gezien de tempelprostitutie kan dat), de ontuchtigen (in de tempelprostitutie had men mannen en vrouwen als prostituees dus dat kan ook), dieven (dat is een zonde waarvan ik niet direct de link kan leggen naar de afgodendienst), gierigaards (ook geen zonde waarvan ik direct de link kan leggen naar de afgodendienst), lasteraars (zou kunnen als men in dienst van de afgoden de God van Israël zou lasteren, maar erg waarschijnlijk is dat niet) en rovers (onwaarschijnlijk dat deze zonde in de afgodendienst was ingebed).

Al met al is het waarschijnlijk dat het " die bij mannen liggen" hier op zichzelf staande zonde is, niet gelinkt aan de afgodendienst.

Maar al zou het (dit soort seksuele handelingen) beleeft zijn in de afgodendienst dan zou u zichzelf kunnen afvragen waarom de afgodendienst dit soort handelingen in hun cultus zou hebben.

Als we het simpel stellen de ware Godsdienst is de dienst van God en de afgodendienst is in dienst van de satan.

Satan de grote tegenstander van God zal alles promoten wat niet van God is, zeker ook op seksueel gebied.

Zoals eerder gezegd waren er manlijke en vrouwelijke tempelprostituees binnen de verschillende afgodendiensten.

De grote tegenstander van God promoot alles wat God niet heeft ingesteld en alles wat God verboden heeft.

Zelfs heterofiele mannen en vrouwen werden aangespoord om biseksuele handelingen binnen de tempeldiensten te verrichten.

Hiermee werden de seksuele relaties die niet door God waren ingesteld gepromoot en geaccepteerd binnen de maatschappij.

Dit wijst ons erop dat zelfs de satan weet dat deze relaties en seksuele handelingen zondig zijn.

Waarom willen de voorstanders dan koste wat het kost ons voorhouden dat het niet zondig is?

Hierbij kunt u zich afvragen of de kerken die andere seksuele relaties tegen de scheppingsorde accepteren en inzegenen de God van de schriften prediken, of de god prediken waarvan zij geloven dat hij deze relaties inderdaad zal zegenen.

Ja de moderne mens luistert graag naar die uitleg waarna hun hart uitgaat en sluit zichzelf af voor teksten uit de Heilige Schrift die niet stroken met de begeerte van hun hart.

Men is dan ook blij dat er theologen zijn die de theorie verkondigen dat iedere seksuele relatie (het huwelijk is het aangaan van een seksuele relatie) die uit liefde voortkomt door God geaccepteerd en gezegend word.

De god die zij dienen is de god die zichzelf aan de wensen van hun harten aanpast.

De vraag die dan gesteld moet worden is of God die Zijn wil in Zijn woord gegeven heeft zichzelf zal willen aanpassen aan de wensen van de mens.

Vervolgens hoor je voorstanders roepen Jezus heeft nooit iets over homofilie gezegd.

Nu zult u zichzelf moeten afvragen of dat überhaupt nodig is geweest.

Jezus Christus zei zelf;

Johannes 10

30 Ik en de Vader zijn één.

Ook zegt Jezus Christus;

Johannes 14

10 Gelooft gij niet, dat Ik in den Vader ben, en de Vader in Mij is? De woorden, die Ik tot ulieden spreek, spreek Ik van Mijzelven niet, maar de Vader, Die in Mij blijft, Dezelve doet de werken. 11 Gelooft Mij, dat Ik in den Vader ben en de Vader in Mij is; en indien niet, zo gelooft Mij om de werken zelve.

Zou Jezus alle woorden die God de Vader gesproken heeft moeten herhalen om de woorden van de Vader rechtsgeldig te laten zijn?

Jezus Christus heeft wel de scheppingsorde bevestigd door de woorden uit Genesis 1 vers 27 en Genesis 5 vers 2 (als God tweemaal iets gezegd heeft heeft Hij zijn woord bevestigd) opnieuw te bevestigen door te spreken;

Matteüs 19

4 Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw? 5 En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot één vlees zijn; 6 Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar één vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.

Veel mensen zien Jezus Christus graag als goeddoener die mensen geneest en over het komende koninkrijk van God spreekt.

Veel mensen vergeten dat hoewel de Vader de zonde scherp afwijst Jezus nog scherper is in hetgeen Hij van Zijn schapen verwacht.

Niemand in de Bijbel heeft zo vaak over de eeuwige straf en de hel gesproken dan Jezus Christus zelf.

Jezus spreekt over de verleiding van de zonde aldus;

Matteüs 18

8 Indien dan uw hand of uw voet u ergert, houw ze af en werp ze van u. Het is u beter, tot het leven in te gaan, kreupel of verminkt zijnde, dan twee handen of twee voeten hebbende, in het eeuwige vuur geworpen te worden. 9 En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u. Het is u beter, maar één oog hebbende, tot het leven in te gaan, dan twee ogen hebbende, in het helse vuur geworpen te worden.

En over de seksuele verleidingen die de mensen hadden;

Matteüs 19

12 Want er zijn gesnedenen, die uit moeders lijf alzo geboren zijn; en er zijn gesnedenen, die van de mensen gesneden zijn; en er zijn gesnedenen, die zichzelven gesneden hebben, om het Koninkrijk der hemelen. Die dit vatten kan, vatte het.

Zo kunnen de voorstanders van andere seksuele relaties zichzelf niet achter het argument verschuilen dat Jezus Christus het nooit over andere seksuele relaties heeft gehad.

Ook het feit dat Jezus, de Farizeeën en zeker de Sadduceeën (van wie je dit het meeste zou kunnen verwachten) er nooit over begonnen zijn zegt eigenlijk genoeg.

Ook proberen de voorstanders vaak op het gevoel van de mensen in te spelen.

Een argument is dat het toch verschrikkelijk is dat iemand met homofiele gevoelens zijn leven lang "verplicht" sellibar zou moeten leven, en dat dit toch niet Gods bedoeling zal kunnen zijn aangezien Hij deze mens zo (met deze gevoelens) geschapen heeft.

Met dit argument gaat men totaal voorbij aan de zondeval en het feit dat God de mens rein geschapen heeft.

De Heidelbergse Catechismus zegt hierover het volgende:

ZONDAG 4

Vraag 9: Doet God dan de mens geen onrecht als Hij in zijn Wet van hem eist wat hij niet doen kan?

Antwoord: Nee, want God heeft de mens zo geschapen dat hij hiertoe in staat was. 

Maar de mens heeft zichzelf en al zijn nakomelingen op aanstichten van de duivel en door moedwillige ongehoorzaamheid van deze gaven beroofd.

Op een vraag over het lijden van zo'n persoon kunnen we kort zijn.

Zo'n persoon heeft een zwaar kruis te dragen.

Maar aan de andere kant heeft iedereen door de zonde een boezemzonde waartegen hij of zij dagelijks te strijden heeft.

Als je verder van God (Jezus) vandaan loopt trekt de zonde steeds zwaarder.

Hoe dichter bij Hem hoe lichter je kruis is door de kracht van de Heilige Geest.

Daarom zegt 1 Korintiërs 10

13 Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt; maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen.

U moet niet vergeten dat de eerste seksuele zonden niet door mensen maar door engelen gepleegd zijn.

Deze aparte groep engelen waren door God op een post gezet waar ze hun werk moesten doen.

Genesis 6

2 Dat Gods zonen de dochteren der mensen aanzagen, dat zij schoon waren, en zij namen zich vrouwen uit allen, die zij verkozen hadden. 3 Toen zeide de HEERE: Mijn Geest zal niet in eeuwigheid twisten met den mens, dewijl hij ook vlees is; doch zijn dagen zullen zijn honderd en twintig jaren. 4 In die dagen waren er reuzen op de aarde, en ook daarna, als Gods zonen tot de dochteren der mensen ingegaan waren, en zich kinderen gewonnen hadden; deze zijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn, mannen van name.

Waarvan Judas schrijft;

Judas 1

6 En de engelen, die hun beginsel niet bewaard hebben, maar hun eigen woonstede verlaten hebben, heeft Hij tot het oordeel des groten dags met eeuwige banden onder de duisternis bewaard. 7 Gelijk Sódoma en Gomórra, en de steden rondom dezelve, die op gelijke wijze als deze gehoereerd hebben, en ander vlees zijn nagegaan, tot een voorbeeld voorgesteld zijn, dragende de straf des eeuwigen vuurs.

Ook Petrus spreekt over deze geschiedenis als waarschuwing tegen de zonde tegen de scheppingsorde van God;

2 Petrus 2

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

Het apocriefe boek van Henoch schrijft hier uitgebreider over;

de  Wachters  riepen  mij  -  Henoch  de  schriftsteller  -  en  zeiden  tot  mij: 'Henoch,  gij  schriftsteller  van  rechtvaardigheid,  ga,  verklaar  aan  de  Wachters  der hemel  die  de  hoge  hemel,  de  heilige  eeuwige  plaats,  verlaten  hebben  en  zich  met vrouwen  verontreinigd  hebben,  en  de  dingen  naar  de  wijze  van  de  aardse  kinderen gedaan  hebben,  en  vrouwen  in  bezit  hebben  genomen:  "Gijlieden  hebt  de  aarde  een grote  vernietiging  toegebracht,  en  gij  zult  geen  vrede  noch  vergeving  van zonde hebben;

God zegt in dit boek tegen de engelen die gezondigd hadden;

Waarom  hebt  gij  de  hoge,  heilige,  en  eeuwige hemel  verlaten,  en  bij  vrouwen  gelegen,  en  uzelf  met  de  dochters  der  mensen verontreinigd  en  uzelf  vrouwen  toegeëigend,  en  gelijk  de  kinderen  der  aarde gedaan,  en  reuzen  (als  uw)  zonen  verwekt?  En  ondanks  dat  gij  heilig  en  geestelijk waart,  en  het  eeuwig  leven  had,  hebt  gij  uzelf  met  het  bloed  van  vrouwen verontreinigd,  en  (kinderen)  met  het  bloed  dat  in  het  vlees  is  verwekt,  en  gelijk  de mensenkinderen  vlees  en  bloed  begeerd  zoals  ook  zij  doen  die  doodgaan en verdwijnen.  Daarom  heb  ik  hen  ook  vrouwen  gegeven  zodat  zij  die  zwanger  konden maken,  en  kinderen van  hen  konden  krijgen,  opdat  het  hun  aldus  aan  niets  op  aarde zou  ontbreken.  Maar  gij  waart  voorheen  geestelijk,  het  eeuwig  leven  bezittend,  en onsterfelijk  voor  alle  generaties  van  de  wereld.  En  daarom  heb  Ik  geen  vrouwen  voor u  bestemd;

Engelen zijn dus mannen.

Vrouwen en kinder-engelen bestaan niet en komen daarom ook niet in de Bijbel voor.

Dat engelen dienende geesten zijn wil niet zeggen dat ze geen lichaam hebben.

In de Bijbel eten ze met mensen, lopen ze met mensen raken ze aan, trekken ze een stad uit, kunnen worden tegengehouden door andere engelen en kunnen kinderen verwekken bij vrouwen van de mensen.

Een geest kan dat niet.

Deze engelen mannen zijn een seksuele relatie aangegaan met vrouwen van mensen.

Hoewel er door God nog geen wet uitgevaardigd was dat dit niet mocht blijkt dat deze engelen door het verlaten van hun plicht en het tegen de scheppingsorde van God aangaan van een seksuele relatie met vrouwen van de mensen zij de eeuwige straf over zichzelf te hebben afgeroepen.

Hoewel ook zij lust hadden waren ze door God toch niet bestemd om een seksuele relatie aan te gaan.

Waarom is voor ons niet te begrijpen, zoals wij zoveel van God niet kunnen begrijpen.

God zegt toch immers door middel van Jesaja;

Jesaja 55

8 Want Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE. 9 Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan ulieder gedachten.

Wij komen hier tot de slotsom dat God een zonde tegen Zijn scheppingsorde hoog opneemt en dat Hij dat aan Israël bevestigd heeft doormiddel van Mozes in het boek Leviticus en dat hij dat aan de heidenen bekend gemaakt heeft doormiddel van Paulus zijn brieven (op meerdere plaatsen).

Wij kunnen concluderen dat ook seksuele handelingen en relaties buiten de scheppingsorde bedenksels van (de begeerte van de) mensen zijn (en niet van God).

Ook kunnen wij concluderen dat God dit soort zonde hoog opneemt en dit straft met de eeuwige straf.

Wij concluderen ook dat de promotie en aceptatie van andere seksuele relaties hun oorsprong hebben vanuit de afgodendiensten, dus vanuit satan zelf.

Ten slotte concluderen we dat deze relaties waarvan gezegd wordt dat deze uit "liefde" aangegaan zijn in werkelijkheid vanuit lust ontstaan omdat het altijd begint met de seksuele begeerte naar het lichaam van de ander.

Als laatste brengen de mensen die deze relaties in de kerk willen accepteren de "andere" vormen van het huwelijk in stelling.

Ja, er staan in de Bijbel een aantal andere vormen zoals polygynie.

Als u dit goed leest ziet u dat dit altijd gaat over een huwelijk tussen een man en (meerdere) vrouw(en).

God heeft door de gebrokenheid van deze wereld binnen de grenzen van de scheppingsorde dit soort relaties niet tot zonde verklaard, hoewel er vaak geen zegen op ruste vanwege onder andere jaloezie.

Daarom heeft God er wel regels aan verbonden.

Zo staat in Exodus;

Exodus 21

10 Indien hij voor zich een andere neemt, zo zal hij aan deze haar spijs, haar deksel, en haar huwelijksplicht niet onttrekken (in een andere vertaling staat niet verminderen in plaats van onttrekken)